Βασανίστηκα από τους στρατιώτες ζόμπι του Πούτιν που είχαν υποστεί πλύση εγκεφάλου για 3 ημέρες – άφησαν τα σκυλιά να τρώνε πτώματα και με άφησαν να παγώσω
Μια μαμά συνελήφθη και βασανίστηκε από τους μπράβους του Πούτιν που υπέστησαν πλύση εγκεφάλου κατά τη διάρκεια της βάναυσης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Κρατούμενη σε ένα υπόγειο κελάρι για μέρες, χωρισμένη από την οικογένειά της και ανακρινόμενη βάναυσα, η Λιουντμίλα Βεσέλκο μίλησε στη Sun για τη φρικτή δοκιμασία της.
Η Λιουντμίλα και η κόρη της κοιμούνται στο διάδρομο ενός διαμερίσματος στο Κίεβο – Φεβρουάριος 2023 – δίπλα στο καροτσάκι μωρού και την κούνια σε περίπτωση βομβαρδισμού[/caption]
Η Λιουντμίλα Βεσέλκο, 45 ετών, δήλωσε ότι τα ρωσικά στρατεύματα που υπέστησαν «πλύση εγκεφάλου» ισχυρίστηκαν ότι ήταν επικίνδυνη ελεύθερη σκοπευτής και πέρασαν μέρες προσπαθώντας να αποσπάσουν πληροφορίες από αυτήν.
Την σταμάτησαν οι άνδρες του Βλαντ – οι οποίοι βρήκαν κάλυκες από τα κυνηγετικά ταξίδια του συζύγου της στο αυτοκίνητό της και στη συνέχεια πείστηκαν ότι ήταν ελεύθερος σκοπευτής.
Του Πούτιν Οι στρατιώτες ζόμπι που είχαν υποστεί πλύση εγκεφάλου την «βασάνισαν ψυχολογικά», την απείλησαν, εξέτασαν το σώμα της και την κράτησαν σε παγωμένη απομόνωση.
Ο απελπισμένος σύζυγός της Ντμίτρι πέρασε μέρες διαπραγματευόμενος για να την δει να απελευθερώνεται – αφού φοβόταν ότι ήταν ένας από αυτούς που σκοτώθηκαν από τους Ρώσους και αφέθηκαν να φαγωθούν από Σκυλιά.
Το ζευγάρι τελικά επανενώθηκε, αλλά μέχρι σήμερα η Λιουντμίλα και η οικογένειά της υποφέρουν από τις συναισθηματικές επιπτώσεις και το τραύμα αυτού που της έκαναν οι Ρώσοι.
Η Λιουντμίλα είχε μετακομίσει από το Κίεβο με τον σύζυγό της μόλις λίγα χρόνια πριν ΡωσίαΗ εισβολή για μια «πιο ήσυχη ζωή» σε ένα μικρό χωριό που ονομάζεται Volodymyrivka, έξω από την πόλη.
Την ημέρα της εισβολής, στις 24 Φεβρουαρίου, επέστρεψε στο σπίτι της από νυχτερινή βάρδια και αναγκάστηκε να κρυφτεί σε ένα καταφύγιο μαζί με άλλους χωρικούς, καθώς τα ρωσικά στρατεύματα κατέλαβαν τους Σπίτια.
Ο σύζυγός της εργαζόταν ως οδηγός στο Κίεβο παγιδεύτηκε από Ρώσους στη Zdvyzhivka, στα περίχωρα της πόλης, καθώς προσπαθούσε να επιστρέψει στο χωριό.
Δεν έδειξαν τα πρόσωπά τους. Φορούσαν μπαλακλάβες και με εξέτασαν. Κοίταξαν τα τατουάζ μου
Λιουντμίλα Βεσέλκο
Τα παιδιά τους, ένας ενήλικος γιος και μια κόρη που ήταν έξι μηνών έγκυος εκείνη την εποχή, είχαν μετακομίσει στη Δυτική Ουκρανία τις εβδομάδες που προηγήθηκαν του πολέμου.
Ο σύζυγος της Λιουντμίλα της τηλεφώνησε εκείνο το βράδυ και ορκίστηκε: «Ακόμα κι αν χρειαστεί να περπατήσω, θα περπατήσω προς εσένα.
“Απλά μείνε εκεί που είσαι”.
Αλλά η τελευταία φορά που θα επικοινωνούσαν για αρκετές αγωνιώδεις εβδομάδες θα ήταν το πρωί της Κυριακής, 27 Φεβρουαρίου.
Τις επόμενες ημέρες, οι μπράβοι του Πούτιν κακοποίησαν το χωριό όπου ζούσε το ζευγάρι – με δρόμους γεμάτους με αυτοκίνητα που κρατούσαν τα πτώματα των Ουκρανών που είχαν δολοφονήσει.
Συνειδητοποίησα ότι ήταν some είδος πλύσης εγκεφάλου, πραγματική πλύση εγκεφάλου
Λιουντμίλα Βεσέλκο
Ο γείτονας της Λιουντμίλα πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε βγαίνοντας από το σπίτι του για φαγητό και άλλοι έπεσαν πάνω στο σώμα ενός πιλότου στα ζοφερά συντρίμμια ενός καταρριφθέντος ουκρανικού αεροπλάνου.
Ο σταθμός ηλεκτρικής ενέργειας της πόλης ανατινάχθηκε και οι Ρώσοι μπλόκαραν το σήμα του τηλεφώνου τους τις ημέρες μετά τις 24 Φεβρουαρίου – αφήνοντας τους κατοίκους παγωμένους και μόνους στο σκοτάδι.
Όταν το τηλέφωνο της Λιουντμίλα πέθανε λίγο αργότερα, έχασε κάθε ελπίδα να προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με τον σύζυγο ή τα παιδιά της.
Διακοπή ρεύματος δύο εβδομάδων
Η Λιουντμίλα προσπάθησε απεγνωσμένα να έρθει σε επαφή με τον σύζυγό της και είπε ότι πέρασε αρκετές εβδομάδες άγρυπνων νυχτών ανησυχώντας αν ήταν νεκρός ή ζωντανός.
Τελικά, κατάφερε να φορτίσει το τηλέφωνό της χρησιμοποιώντας μια μπαταρία αυτοκινήτου και είπε ότι βγήκε γενναία έξω τη νύχτα για να προσπαθήσει να βρει ένα σήμα τηλεφώνου.
Οι άνθρωποι φοβόντουσαν να φύγουν από το χωριό επειδή όλοι μιλούσαν για τόσα πολλά αυτοκίνητα που σταματούσαν και ανθρώπους που πυροβολούνταν και σκοτώνονταν μέσα στα αυτοκίνητα
Λιουντμίλα Βεσέλκο
«Δεν φοβόμουν τίποτα εκείνη την εποχή, επειδή ήμουν τόσο επικεντρωμένη στο να μάθω αν η οικογένειά μου ήταν ζωντανή, αν ο σύζυγός μου ήταν καλά», είπε στη Sun.
Μετά από αρκετές ημέρες κατάφερε να έρθει σε επαφή με έναν οικογενειακό φίλο, ο οποίος είχε επικοινωνήσει με τον σύζυγό της και της είπε ότι ήταν ζωντανός.
Αλλά δεν μπορούσε να περάσει τα ρωσικά σημεία ελέγχου για να φτάσει στο χωριό τους.
Η Λιουντμίλα μπόρεσε τελικά να του μιλήσει απευθείας στις 8 Μαρτίου.
Ο σύζυγός της, ένας 43χρονος πρώην στρατιώτης που Κυνήγι στον ελεύθερο χρόνο του, συλλέγεται άδειο κέλυφος κάλυκες από το δάσος κοντά στο χωριό τους και κρατούσαν διαφορετικούς τύπους όπλων στο σπίτι τους.
Κατά τη διάρκεια της σύντομης περιόδου επικοινωνίας τους, της είπε να κρύψει όλα τα όπλα στο σπίτι τους, και το έκανε, αλλά ξέχασε να ελέγξει το αυτοκίνητο.
Ένα «ασφαλές πέρασμα»
Λίγες εβδομάδες μετά την εισβολή, η Λιουντμίλα είδε την ευκαιρία να πάει να τον βρει – και άκουσε φήμες ότι επρόκειτο να ανοίξει ένας «πράσινος διάδρομος» για τους πολίτες στις 12 Μαρτίου.
«Σκέφτηκα ότι μάλλον θα έπαιρνα χρήματα, τροφίμων ή κοσμήματακαθετί. Οτιδήποτε πολύτιμο έχω. Και ίσως θα μπορούσα να το ανταλλάξω με τον σύζυγό μου», είπε η Λιουντμίλα .
Η Λιουντμίλα μάζεψε όλα τα τιμαλφή της και τύλιξε το χέρι της σε λευκό ύφασμα για να χρησιμεύσει ως λευκή σημαία μόλις έφτασε στο ρωσικό σημείο ελέγχου.
Είπε στη Sun ότι οι Ρώσοι ανακάλυψαν έναν από τους κάλυκες με Η.Π.Α σημάδια σε αυτό κατά τον έλεγχο του αυτοκινήτου της, και υπέθεσε ότι ήταν ελεύθερος σκοπευτής.
Αν δεν είχαμε εισβάλει στη χώρα σας, τότε θα είχατε εισβάλει στη χώρα μας και θα είχατε αρχίσει να μας σκοτώνετε
Ρώσος στρατιώτης
Και στην κατάψυξη καιρός Ήταν ντυμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια με τα μαύρα ρούχα του συζύγου της, συμπεριλαμβανομένων των βαριών μπότες και κουκούλα.
«Ίσως είναι σύμπτωση, αλλά εκείνη την εποχή, έλαβαν κάποιες πληροφορίες ότι περίπου 60 γυναίκες ελεύθεροι σκοπευτές στάλθηκαν σε αυτήν την περιοχή.
«Η όλη κατάσταση τους έκανε να πιστεύουν ότι ήμουν ελεύθερος σκοπευτής. Προσπάθησα να τους μιλήσω με κάποιο νόημα, τους είπα, νομίζετε ότι θα ήμουν τόσο ηλίθιος;»
Τρεις ημέρες βασανιστηρίων
Ώρες αργότερα, τα ρωσικά στρατεύματα είχαν περάσει χειροπέδες στη Ludmyla και την έσυραν στο κελάρι ενός σχολείου σε ένα κοντινό χωριό, το Katiuzhanka.
Είπε στη Sun ότι για τρεις εξαντλητικές ημέρες τα ρωσικά στρατεύματα την βασάνισαν ψυχολογικά, την κράτησαν απομονωμένη και χτύπησαν έναν άνδρα που κρατούνταν δίπλα της.
Ένας από τους Ρώσους που ανέκριναν τη Λιουντμίλα της είπε: «Αν δεν είχαμε εισβάλει στη χώρα σας, τότε θα είχατε εισβάλει στη χώρα μας και θα είχατε αρχίσει να μας σκοτώνετε.
«Συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα είδος πλύσης εγκεφάλου, πραγματικής πλύσης εγκεφάλου», είπε.
Η Λιουντμίλα τους είπε: «Φανταστείτε, πώς θα μπορούσαμε να σας επιτεθούμε χώρα? Πώς θα μπορούσαμε να εισβάλουμε στη χώρα σας;
«Είμαστε μια μικρή χώρα και εσείς είστε μια πολύ μεγάλη χώρα».
Απείλησαν μάλιστα να πάνε και να αρχίσουν να πυροβολούν όλους τους κατοίκους του χωριού
«Δεν έδειξαν τα πρόσωπά τους. Φορούσαν μπαλακλάβες και με εξέτασαν. Με κοίταξαν Τατουάζ», εξήγησε η ταραγμένη μαμά.
«Και υπήρχε ένα κόκκινο φως στην άκρη αυτού του καλωδίου και άρχισαν να μου δείχνουν αυτά τα καλώδια και να λένε, “τώρα μπορούμε να αρχίσουμε να σε βασανίζουμε, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σωματικά βασανιστήρια”».
Περισσότεροι από οκτώ διαφορετικοί άνθρωποι στάλθηκαν για να την ανακρίνουν και τρεις ή τέσσερις από αυτούς, εξήγησε, ήταν ελεύθεροι σκοπευτές με μπαλακλάβες που κάλυπταν τα πρόσωπά τους.
Συνέχισαν να την πιέζουν για να τους πουν πού ήταν τα όπλα της και έριχναν έντονα φώτα στα μάτια της κάθε 15 λεπτά.
Και αναγκάστηκε να φοράει βαριές χειροπέδες συνεχώς, ακόμα και όταν πήγε στο μπάνιο.
Οι φίλοι του Πούτιν απείλησαν να τη δολοφονήσουν Γείτονες αν δεν τους έδινε τις πληροφορίες που ήθελαν.
Είπε: «Απείλησαν ακόμη και να πάνε και να αρχίσουν να πυροβολούν όλους τους κατοίκους του χωριού τριγύρω, αν δεν τους το πω».
Ένας σταθμός του μετρό γεμάτος με προσωπικά αντικείμενα Ουκρανών που ζουν εκεί από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στο Χάρκοβο, Μάιος 2022[/caption]
Ρωσικά στρατεύματα περιφέρονται στους δρόμους κοντά στο εργοστάσιο χάλυβα Azovstal στη Μαριούπολη, Μάιος 2022[/caption]
Πρώιμες θηριωδίες από τη Ρωσία στην Ουκρανία – Σφαγές στην Μπούτσα και το Ιρπίν
Κατά τις πρώτες ημέρες του πολέμου στην Ουκρανία, τα στρατεύματα του Πούτιν όρμησαν στις ουκρανικές πόλεις, σφαγιάζοντας, βιάζοντας και κακοποιώντας αμάχους.
Καθώς περνούσε ο καιρός, περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα άρρωστα εγκλήματα πολέμου τους εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο, πυροδοτώντας διεθνείς εκκλήσεις για δικαιοσύνη.
Από τις 27 Φεβρουαρίου 2022 έως τις 28 Μαρτίου, Τα στρατεύματα του Πούτιν κακοποίησαν τις πόλεις Ιρπίν και Μπούτσα με την ελπίδα να περικυκλώσει και να καταλάβει το Κίεβο.
Φρικιαστικά βίντεο, φωτογραφίες, αναφορές και μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων βγήκε από την Μπούτσα την 1η Απριλίου, αφού οι ρωσικές δυνάμεις παραδόθηκαν και αποσύρθηκαν.
Σχεδόν 500 πτώματα Ουκρανών βρέθηκαν στην πόλη, συμπεριλαμβανομένων αμάχων και παιδιών, με πολλούς ακρωτηριασμένους ή καμένους.
Οι οδυνηρές εικόνες έδειχναν ανθρώπους να αναγκάζονται να παρατάσσονται με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη τους, καθώς οι Ρώσοι τους πυροβολούσαν από κοντινή απόσταση.
Και εμφανίστηκαν αναφορές για ένα υπόγειο που χρησιμοποιείται ως θάλαμος βασανιστηρίων.
Μερικοί Κορίτσια ηλικίας ακόμη και δεκατεσσάρων ετών ανέφεραν ότι βιάστηκαν από στρατιώτες του Πούτιν.
Ανατριχιαστικές εικόνες εμφανίστηκαν επίσης από τους μαζικούς τάφους που σκάφτηκαν για τα θύματα της σφαγής της Bucha.
Σχεδόν το 70% του Ιρπίν καταστράφηκε τον Μάρτιο του 2022, καθώς οι Ρώσοι μεταμφιέστηκαν σε Ουκρανούς στρατιώτες και κατέκλυσαν την πόλη.
Σχεδόν 300 Ουκρανοί σκοτώθηκαν καθώς η Ρωσία τους βομβάρδισε με πυραύλους, χερσαίες δυνάμεις και άρματα μάχης.
Αναφορές βγήκαν επίσης από το Irpin ότι Ουκρανές γυναίκες βιάζονταν από Ρώσους στρατιώτες.
Χιλιάδες ήταν αναγκάστηκαν να φύγουν για να σώσουν τη ζωή τους πάνω από σπασμένες γέφυρες σε ψυχρές θερμοκρασίες.
Η Ουκρανία πολέμησε γενναία με λιγότερους άνδρες και πόρους και κατάφερε τελικά να απωθήσει τη Ρωσία και από τις δύο πόλεις.
Η κυβέρνηση Zelesnky πιστεύει Η Ρωσία μπορεί επίσης να έχει απαγάγει εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά από την Ουκρανία Τα τελευταία δύο χρόνια – ένα άρρωστο τέχνασμα που ονομάζουν «εκκένωση».
Η διεθνής κοινότητα έχει κάνει επανειλημμένες εκκλήσεις να λογοδοτήσει η Ρωσία για εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν στο όνομα της αιμοδιψής αρπαγής γης από τον Πούτιν.
Και το Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για τον ίδιο τον Mad Vlad για παραβιάσεις της Σύμβασης της Γενεύης – αν και η Ρωσία φυσικά αρνείται οποιαδήποτε εγκλήματα πολέμου.
Παρ’ ολίγον χάσετε
Σπαρακτικά, την ημέρα που συνελήφθη η Λιουντμίλα – ο Ντμίτρι περνούσε μέσα από δάση και δρόμους για να φτάσει σε αυτήν.
Μόλις δύο ώρες αφότου σύρθηκε στο κελάρι, ο Ντμίτρι έφτασε στην Katiuzhanka πριν πάει σπίτι για να βρει ένα άδειο σπίτι και τη σύζυγό του να λείπει.
Μετά το weeks του χωρισμού είχαν καταλήξει μόνο 18 μίλια μακριά – με εκείνη παγιδευμένη στο φρίκη κελάρι, και τον ίδιο να καταφεύγει στην τοπική εκκλησία.
Για πέντε ημέρες, κανείς δεν μπορούσε να είναι εκεί και να πάρει τα πτώματα και να τα βγάλει από τα αυτοκίνητα. Ήδη τα σκυλιά είχαν αρχίσει να τρώνε αυτά τα σώματα
Λιουντμίλα Βεσέλκο
Η Λιουντμίλα είπε για τη σκληρή στροφή της μοίρας: «Πήγα να τον βρω και πήγε να με βρει… Ήμασταν περίπου 300 μέτρα ο ένας από τον άλλο.
“Το επόμενος Την ημέρα, αφού κοιμήθηκε τη νύχτα στο κτίριο της εκκλησίας, πήγε στο Το σπίτι μας και το σπίτι ήταν κλειδωμένο. Και είδε ότι δεν υπήρχε αυτοκίνητο εκεί.
«Πήγε στους γείτονες για να μάθει τι μου είχε συμβεί. Του είπαν ότι είχα φύγει, “για να σε ψάξω”.
«Ήταν πολύ αναστατωμένος, είπε, “γιατί δεν την έκανες να μείνει;”. ”
Ο Λιουντμίλα δήλωσε στη Sun ότι ήταν βαθιά ενοχλημένος από το ειδήσεις αφού είδε το δρόμο προς την Katiuzhanka καλυμμένο με αυτοκίνητα γεμάτα πτώματα.
Σε μια τρομακτική αφήγηση, είπε: «Για πέντε ημέρες, οι Ρώσοι στην πραγματικότητα δεν επέτρεπαν… Κανείς δεν μπορούσε να είναι εκεί και να πάρει τα πτώματα και να τα βγάλει από τα αυτοκίνητα.
«Ήδη τα σκυλιά, ξέρετε, άρχισαν να τρώνε αυτά τα σώματα».
Μια συναισθηματική επανένωση
Όταν οι Ρώσοι άρχισαν τελικά να αφήνουν τους ανθρώπους να ελέγχουν τα αυτοκίνητα για τους αγαπημένους τους για να τους θάψουν, ο Ντμίτρι και ο φίλος του ξεκίνησαν μια ζοφερή αναζήτηση για τη Λιουντμίλα.
Έφτασαν στο σημείο ελέγχου όπου είχε μεταφερθεί και του είπαν να πάει στο ρωσικό αρχηγείο στην Katiuzhanka.
Ο ίδιος Ρώσος στρατιώτης που την πήγε στο κελάρι ήταν εκεί και του είπε ότι η σύζυγός του ήταν ελεύθερος σκοπευτής και ότι είχε προσαχθεί για ανάκριση.
Έπρεπε να τους πείσει ότι δεν ήταν απειλή και ότι είχαν απλώς σκοντάψει στα παλιά άδεια περιβλήματά του.
Αλλά τον ανάγκασαν να πάει σπίτι, να βρει τον κυνηγετικό εξοπλισμό του και να τον φέρει πίσω για να επιβεβαιώσει την ιστορία, μόνο που είχε πει στη Λιουντμίλα να το κρύψει.
Έπρεπε να γυρίσει πίσω και να τους παρακαλέσει να τον αφήσουν να την επισκεφθεί, ώστε να ρωτήσει πού τα είχε κρύψει όλα.
Και η αγωνιώδης διαδικασία αυτού του μπρος-πίσω επιδεινώθηκε μόνο από την απαγόρευση κυκλοφορίας στις 8 μ.μ., η οποία τον ανάγκασε να περιμένει ακόμη περισσότερο την πρώτη μέρα, αφού οι έρευνές του δεν βρήκαν τίποτα στο σπίτι τους.
Η Λιουντμίλα είπε ότι τους ρώτησε: «Απλά δείξτε με στη γυναίκα μου και θα μου πει πού το έκρυψε και τότε θα μπορέσω να της το φέρω και να σας το δείξω.
«Έτσι με έσυραν έξω από το κελάρι», εξήγησε.
«Έβγαλαν τα μάτια και μπορούσα να δω τον άντρα μου, πίσω από το τζάμι. Στεκόταν με τα δικά του, με τα χέρια ψηλά.
«Είπα μόνο τρεις λέξεις στον άντρα μου. Ήταν ένας αχυρώνας, ένα ξύλινο υπόστεγο και ένα ντουλάπι».
Ο Ντμίτρι έσπευσε πίσω στο σπίτι, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά εκείνη την ημέρα. Η απαγόρευση κυκλοφορίας ξεκίνησε ξανά.
Όταν τελικά μπόρεσε, την τρίτη ημέρα, να παρουσιάσει τα κυνηγετικά του όπλα στους Ρώσους – αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι ήταν απλώς ένα πολιτικό όπλο.
«Ο σύζυγός μου με αντάλλαξε με αυτό το όπλο και μου απέδειξε ναι, ότι δεν ήμουν ελεύθερος σκοπευτής.
«Απλά μου είπε, σε παρακαλώ, μείνε σιωπηλός. Μην πεις τίποτα».
Μετά από αρκετές ημέρες εξαντλητικού ψυχολογικού βασανιστηρίου – η Λιουντμίλα απελευθερώθηκε και αυτή και ο σύζυγός της επανενώθηκαν σωστά.
Πού βρίσκονται τώρα;
Ένα χρόνο μετά τη δοκιμασία της Λιουντμίλα, μετακόμισε στο Κίεβο με την οικογένεια της κόρης της, καθώς φοβόντουσαν την εισβολή της Λευκορωσίας στο χωριό τους
Σκληρές φωτογραφίες από εκείνη την εποχή δείχνουν τη γιαγιά, την κόρη της και τον εγγονό της στριμωγμένους σε ένα στρώμα στο διάδρομο του κτιρίου τους.
Και ένα στιγμιότυπο δείχνει τη γιαγιά να τον σπρώχνει σε ένα καρότσι περιτριγυρισμένο από καμένα κτίρια.
Εν μέσω «καθημερινών συναγερμών και βομβαρδισμών» στο Κίεβο, συντρίμμια έπεφταν γύρω τους και ήθελαν να είναι έτοιμοι για μια γρήγορη διαφυγή.
Τώρα, το ζευγάρι ζει σε διαφορετική χώρα, ακόμα κοντά στην κόρη τους που υπέφερε από προβλήματα υγείας μετά τη γέννηση του αγοριού της τον Ιούνιο του 2022.
Είπε στη Sun ότι πιστεύει ότι το άγχος στην οικογένειά τους συνέβαλε στην κακή υγεία της κόρης της.
Η Λιουντμίλα παλεύει με την ψυχική της υγεία δύο χρόνια μετά την εισβολή και έγινε εμφανώς στενοχωρημένη καθώς έλεγε την οδυνηρή ιστορία της.
Τώρα συνεργάζεται με το Μουσείο Πολιτικών Φωνών από το Ίδρυμα Rinat Akhmetov στο Κίεβο – έναν οργανισμό που δεσμεύεται να πει τις ιστορίες αυτών των Ουκρανώνεπηρεάστηκε από τον πόλεμο.
Σε μια ανατριχιαστική σκέψη για τον πόλεμο, είπε: «Είναι πραγματικά σημαντικό να μιλήσουμε γι ‘αυτό.
«Δεν πρέπει, δεν πρέπει να περάσουμε όλα αυτά τα τρομερά, οδυνηρά πράγματα. Δεν έχει απομείνει σχεδόν καμία οικογένεια που να μην έχει επηρεαστεί ή επηρεαστεί από αυτόν τον πόλεμο.
«Υπάρχει ένας πόλεμος σε εξέλιξη στην Ουκρανία, συμβαίνουν τρομερά πράγματα που ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει γι ‘αυτό.
«Πρέπει να κινήσουμε γη και ουρανό για να διασφαλίσουμε ότι κανείς άλλος δεν θα υποφέρει ποτέ από τον πόλεμο, ότι κανείς άλλος δεν θα δεχτεί εισβολή από κανέναν».
Άνδρες ανασύρουν το σώμα ενός νεκρού Ρώσου στρατιώτη από όπου θάφτηκε στον κήπο κάποιου, Ουκρανία, 2022[/caption]
Μια μαμά συνελήφθη και βασανίστηκε από τους μπράβους του Πούτιν που υπέστησαν πλύση εγκεφάλου κατά τη διάρκεια της βάναυσης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Κρατούμενη σε ένα υπόγειο κελάρι για μέρες, χωρισμένη από την οικογένειά της και ανακρινόμενη βάναυσα, η Λιουντμίλα Βεσέλκο μίλησε στη Sun για τη φρικτή δοκιμασία της.
Η Λιουντμίλα και η κόρη της κοιμούνται στο διάδρομο ενός διαμερίσματος στο Κίεβο – Φεβρουάριος 2023 – δίπλα στο καροτσάκι μωρού και την κούνια σε περίπτωση βομβαρδισμού[/caption]
Η Λιουντμίλα Βεσέλκο, 45 ετών, δήλωσε ότι τα ρωσικά στρατεύματα που υπέστησαν «πλύση εγκεφάλου» ισχυρίστηκαν ότι ήταν επικίνδυνη ελεύθερη σκοπευτής και πέρασαν μέρες προσπαθώντας να αποσπάσουν πληροφορίες από αυτήν.
Την σταμάτησαν οι άνδρες του Βλαντ – οι οποίοι βρήκαν κάλυκες από τα κυνηγετικά ταξίδια του συζύγου της στο αυτοκίνητό της και στη συνέχεια πείστηκαν ότι ήταν ελεύθερος σκοπευτής.
Του Πούτιν Οι στρατιώτες ζόμπι που είχαν υποστεί πλύση εγκεφάλου την «βασάνισαν ψυχολογικά», την απείλησαν, εξέτασαν το σώμα της και την κράτησαν σε παγωμένη απομόνωση.
Ο απελπισμένος σύζυγός της Ντμίτρι πέρασε μέρες διαπραγματευόμενος για να την δει να απελευθερώνεται – αφού φοβόταν ότι ήταν ένας από αυτούς που σκοτώθηκαν από τους Ρώσους και αφέθηκαν να φαγωθούν από Σκυλιά.
Το ζευγάρι τελικά επανενώθηκε, αλλά μέχρι σήμερα η Λιουντμίλα και η οικογένειά της υποφέρουν από τις συναισθηματικές επιπτώσεις και το τραύμα αυτού που της έκαναν οι Ρώσοι.
Η Λιουντμίλα είχε μετακομίσει από το Κίεβο με τον σύζυγό της μόλις λίγα χρόνια πριν ΡωσίαΗ εισβολή για μια «πιο ήσυχη ζωή» σε ένα μικρό χωριό που ονομάζεται Volodymyrivka, έξω από την πόλη.
Την ημέρα της εισβολής, στις 24 Φεβρουαρίου, επέστρεψε στο σπίτι της από νυχτερινή βάρδια και αναγκάστηκε να κρυφτεί σε ένα καταφύγιο μαζί με άλλους χωρικούς, καθώς τα ρωσικά στρατεύματα κατέλαβαν τους Σπίτια.
Ο σύζυγός της εργαζόταν ως οδηγός στο Κίεβο παγιδεύτηκε από Ρώσους στη Zdvyzhivka, στα περίχωρα της πόλης, καθώς προσπαθούσε να επιστρέψει στο χωριό.
Δεν έδειξαν τα πρόσωπά τους. Φορούσαν μπαλακλάβες και με εξέτασαν. Κοίταξαν τα τατουάζ μου
Λιουντμίλα Βεσέλκο
Τα παιδιά τους, ένας ενήλικος γιος και μια κόρη που ήταν έξι μηνών έγκυος εκείνη την εποχή, είχαν μετακομίσει στη Δυτική Ουκρανία τις εβδομάδες που προηγήθηκαν του πολέμου.
Ο σύζυγος της Λιουντμίλα της τηλεφώνησε εκείνο το βράδυ και ορκίστηκε: «Ακόμα κι αν χρειαστεί να περπατήσω, θα περπατήσω προς εσένα.
“Απλά μείνε εκεί που είσαι”.
Αλλά η τελευταία φορά που θα επικοινωνούσαν για αρκετές αγωνιώδεις εβδομάδες θα ήταν το πρωί της Κυριακής, 27 Φεβρουαρίου.
Τις επόμενες ημέρες, οι μπράβοι του Πούτιν κακοποίησαν το χωριό όπου ζούσε το ζευγάρι – με δρόμους γεμάτους με αυτοκίνητα που κρατούσαν τα πτώματα των Ουκρανών που είχαν δολοφονήσει.
Συνειδητοποίησα ότι ήταν some είδος πλύσης εγκεφάλου, πραγματική πλύση εγκεφάλου
Λιουντμίλα Βεσέλκο
Ο γείτονας της Λιουντμίλα πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε βγαίνοντας από το σπίτι του για φαγητό και άλλοι έπεσαν πάνω στο σώμα ενός πιλότου στα ζοφερά συντρίμμια ενός καταρριφθέντος ουκρανικού αεροπλάνου.
Ο σταθμός ηλεκτρικής ενέργειας της πόλης ανατινάχθηκε και οι Ρώσοι μπλόκαραν το σήμα του τηλεφώνου τους τις ημέρες μετά τις 24 Φεβρουαρίου – αφήνοντας τους κατοίκους παγωμένους και μόνους στο σκοτάδι.
Όταν το τηλέφωνο της Λιουντμίλα πέθανε λίγο αργότερα, έχασε κάθε ελπίδα να προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με τον σύζυγο ή τα παιδιά της.
Διακοπή ρεύματος δύο εβδομάδων
Η Λιουντμίλα προσπάθησε απεγνωσμένα να έρθει σε επαφή με τον σύζυγό της και είπε ότι πέρασε αρκετές εβδομάδες άγρυπνων νυχτών ανησυχώντας αν ήταν νεκρός ή ζωντανός.
Τελικά, κατάφερε να φορτίσει το τηλέφωνό της χρησιμοποιώντας μια μπαταρία αυτοκινήτου και είπε ότι βγήκε γενναία έξω τη νύχτα για να προσπαθήσει να βρει ένα σήμα τηλεφώνου.
Οι άνθρωποι φοβόντουσαν να φύγουν από το χωριό επειδή όλοι μιλούσαν για τόσα πολλά αυτοκίνητα που σταματούσαν και ανθρώπους που πυροβολούνταν και σκοτώνονταν μέσα στα αυτοκίνητα
Λιουντμίλα Βεσέλκο
«Δεν φοβόμουν τίποτα εκείνη την εποχή, επειδή ήμουν τόσο επικεντρωμένη στο να μάθω αν η οικογένειά μου ήταν ζωντανή, αν ο σύζυγός μου ήταν καλά», είπε στη Sun.
Μετά από αρκετές ημέρες κατάφερε να έρθει σε επαφή με έναν οικογενειακό φίλο, ο οποίος είχε επικοινωνήσει με τον σύζυγό της και της είπε ότι ήταν ζωντανός.
Αλλά δεν μπορούσε να περάσει τα ρωσικά σημεία ελέγχου για να φτάσει στο χωριό τους.
Η Λιουντμίλα μπόρεσε τελικά να του μιλήσει απευθείας στις 8 Μαρτίου.
Ο σύζυγός της, ένας 43χρονος πρώην στρατιώτης που Κυνήγι στον ελεύθερο χρόνο του, συλλέγεται άδειο κέλυφος κάλυκες από το δάσος κοντά στο χωριό τους και κρατούσαν διαφορετικούς τύπους όπλων στο σπίτι τους.
Κατά τη διάρκεια της σύντομης περιόδου επικοινωνίας τους, της είπε να κρύψει όλα τα όπλα στο σπίτι τους, και το έκανε, αλλά ξέχασε να ελέγξει το αυτοκίνητο.
Ένα «ασφαλές πέρασμα»
Λίγες εβδομάδες μετά την εισβολή, η Λιουντμίλα είδε την ευκαιρία να πάει να τον βρει – και άκουσε φήμες ότι επρόκειτο να ανοίξει ένας «πράσινος διάδρομος» για τους πολίτες στις 12 Μαρτίου.
«Σκέφτηκα ότι μάλλον θα έπαιρνα χρήματα, τροφίμων ή κοσμήματακαθετί. Οτιδήποτε πολύτιμο έχω. Και ίσως θα μπορούσα να το ανταλλάξω με τον σύζυγό μου», είπε η Λιουντμίλα .
Η Λιουντμίλα μάζεψε όλα τα τιμαλφή της και τύλιξε το χέρι της σε λευκό ύφασμα για να χρησιμεύσει ως λευκή σημαία μόλις έφτασε στο ρωσικό σημείο ελέγχου.
Είπε στη Sun ότι οι Ρώσοι ανακάλυψαν έναν από τους κάλυκες με Η.Π.Α σημάδια σε αυτό κατά τον έλεγχο του αυτοκινήτου της, και υπέθεσε ότι ήταν ελεύθερος σκοπευτής.
Αν δεν είχαμε εισβάλει στη χώρα σας, τότε θα είχατε εισβάλει στη χώρα μας και θα είχατε αρχίσει να μας σκοτώνετε
Ρώσος στρατιώτης
Και στην κατάψυξη καιρός Ήταν ντυμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια με τα μαύρα ρούχα του συζύγου της, συμπεριλαμβανομένων των βαριών μπότες και κουκούλα.
«Ίσως είναι σύμπτωση, αλλά εκείνη την εποχή, έλαβαν κάποιες πληροφορίες ότι περίπου 60 γυναίκες ελεύθεροι σκοπευτές στάλθηκαν σε αυτήν την περιοχή.
«Η όλη κατάσταση τους έκανε να πιστεύουν ότι ήμουν ελεύθερος σκοπευτής. Προσπάθησα να τους μιλήσω με κάποιο νόημα, τους είπα, νομίζετε ότι θα ήμουν τόσο ηλίθιος;»
Τρεις ημέρες βασανιστηρίων
Ώρες αργότερα, τα ρωσικά στρατεύματα είχαν περάσει χειροπέδες στη Ludmyla και την έσυραν στο κελάρι ενός σχολείου σε ένα κοντινό χωριό, το Katiuzhanka.
Είπε στη Sun ότι για τρεις εξαντλητικές ημέρες τα ρωσικά στρατεύματα την βασάνισαν ψυχολογικά, την κράτησαν απομονωμένη και χτύπησαν έναν άνδρα που κρατούνταν δίπλα της.
Ένας από τους Ρώσους που ανέκριναν τη Λιουντμίλα της είπε: «Αν δεν είχαμε εισβάλει στη χώρα σας, τότε θα είχατε εισβάλει στη χώρα μας και θα είχατε αρχίσει να μας σκοτώνετε.
«Συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα είδος πλύσης εγκεφάλου, πραγματικής πλύσης εγκεφάλου», είπε.
Η Λιουντμίλα τους είπε: «Φανταστείτε, πώς θα μπορούσαμε να σας επιτεθούμε χώρα? Πώς θα μπορούσαμε να εισβάλουμε στη χώρα σας;
«Είμαστε μια μικρή χώρα και εσείς είστε μια πολύ μεγάλη χώρα».
Απείλησαν μάλιστα να πάνε και να αρχίσουν να πυροβολούν όλους τους κατοίκους του χωριού
«Δεν έδειξαν τα πρόσωπά τους. Φορούσαν μπαλακλάβες και με εξέτασαν. Με κοίταξαν Τατουάζ», εξήγησε η ταραγμένη μαμά.
«Και υπήρχε ένα κόκκινο φως στην άκρη αυτού του καλωδίου και άρχισαν να μου δείχνουν αυτά τα καλώδια και να λένε, “τώρα μπορούμε να αρχίσουμε να σε βασανίζουμε, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σωματικά βασανιστήρια”».
Περισσότεροι από οκτώ διαφορετικοί άνθρωποι στάλθηκαν για να την ανακρίνουν και τρεις ή τέσσερις από αυτούς, εξήγησε, ήταν ελεύθεροι σκοπευτές με μπαλακλάβες που κάλυπταν τα πρόσωπά τους.
Συνέχισαν να την πιέζουν για να τους πουν πού ήταν τα όπλα της και έριχναν έντονα φώτα στα μάτια της κάθε 15 λεπτά.
Και αναγκάστηκε να φοράει βαριές χειροπέδες συνεχώς, ακόμα και όταν πήγε στο μπάνιο.
Οι φίλοι του Πούτιν απείλησαν να τη δολοφονήσουν Γείτονες αν δεν τους έδινε τις πληροφορίες που ήθελαν.
Είπε: «Απείλησαν ακόμη και να πάνε και να αρχίσουν να πυροβολούν όλους τους κατοίκους του χωριού τριγύρω, αν δεν τους το πω».
Ένας σταθμός του μετρό γεμάτος με προσωπικά αντικείμενα Ουκρανών που ζουν εκεί από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στο Χάρκοβο, Μάιος 2022[/caption]
Ρωσικά στρατεύματα περιφέρονται στους δρόμους κοντά στο εργοστάσιο χάλυβα Azovstal στη Μαριούπολη, Μάιος 2022[/caption]
Πρώιμες θηριωδίες από τη Ρωσία στην Ουκρανία – Σφαγές στην Μπούτσα και το Ιρπίν
Κατά τις πρώτες ημέρες του πολέμου στην Ουκρανία, τα στρατεύματα του Πούτιν όρμησαν στις ουκρανικές πόλεις, σφαγιάζοντας, βιάζοντας και κακοποιώντας αμάχους.
Καθώς περνούσε ο καιρός, περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα άρρωστα εγκλήματα πολέμου τους εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο, πυροδοτώντας διεθνείς εκκλήσεις για δικαιοσύνη.
Από τις 27 Φεβρουαρίου 2022 έως τις 28 Μαρτίου, Τα στρατεύματα του Πούτιν κακοποίησαν τις πόλεις Ιρπίν και Μπούτσα με την ελπίδα να περικυκλώσει και να καταλάβει το Κίεβο.
Φρικιαστικά βίντεο, φωτογραφίες, αναφορές και μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων βγήκε από την Μπούτσα την 1η Απριλίου, αφού οι ρωσικές δυνάμεις παραδόθηκαν και αποσύρθηκαν.
Σχεδόν 500 πτώματα Ουκρανών βρέθηκαν στην πόλη, συμπεριλαμβανομένων αμάχων και παιδιών, με πολλούς ακρωτηριασμένους ή καμένους.
Οι οδυνηρές εικόνες έδειχναν ανθρώπους να αναγκάζονται να παρατάσσονται με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη τους, καθώς οι Ρώσοι τους πυροβολούσαν από κοντινή απόσταση.
Και εμφανίστηκαν αναφορές για ένα υπόγειο που χρησιμοποιείται ως θάλαμος βασανιστηρίων.
Μερικοί Κορίτσια ηλικίας ακόμη και δεκατεσσάρων ετών ανέφεραν ότι βιάστηκαν από στρατιώτες του Πούτιν.
Ανατριχιαστικές εικόνες εμφανίστηκαν επίσης από τους μαζικούς τάφους που σκάφτηκαν για τα θύματα της σφαγής της Bucha.
Σχεδόν το 70% του Ιρπίν καταστράφηκε τον Μάρτιο του 2022, καθώς οι Ρώσοι μεταμφιέστηκαν σε Ουκρανούς στρατιώτες και κατέκλυσαν την πόλη.
Σχεδόν 300 Ουκρανοί σκοτώθηκαν καθώς η Ρωσία τους βομβάρδισε με πυραύλους, χερσαίες δυνάμεις και άρματα μάχης.
Αναφορές βγήκαν επίσης από το Irpin ότι Ουκρανές γυναίκες βιάζονταν από Ρώσους στρατιώτες.
Χιλιάδες ήταν αναγκάστηκαν να φύγουν για να σώσουν τη ζωή τους πάνω από σπασμένες γέφυρες σε ψυχρές θερμοκρασίες.
Η Ουκρανία πολέμησε γενναία με λιγότερους άνδρες και πόρους και κατάφερε τελικά να απωθήσει τη Ρωσία και από τις δύο πόλεις.
Η κυβέρνηση Zelesnky πιστεύει Η Ρωσία μπορεί επίσης να έχει απαγάγει εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά από την Ουκρανία Τα τελευταία δύο χρόνια – ένα άρρωστο τέχνασμα που ονομάζουν «εκκένωση».
Η διεθνής κοινότητα έχει κάνει επανειλημμένες εκκλήσεις να λογοδοτήσει η Ρωσία για εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν στο όνομα της αιμοδιψής αρπαγής γης από τον Πούτιν.
Και το Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για τον ίδιο τον Mad Vlad για παραβιάσεις της Σύμβασης της Γενεύης – αν και η Ρωσία φυσικά αρνείται οποιαδήποτε εγκλήματα πολέμου.
Παρ’ ολίγον χάσετε
Σπαρακτικά, την ημέρα που συνελήφθη η Λιουντμίλα – ο Ντμίτρι περνούσε μέσα από δάση και δρόμους για να φτάσει σε αυτήν.
Μόλις δύο ώρες αφότου σύρθηκε στο κελάρι, ο Ντμίτρι έφτασε στην Katiuzhanka πριν πάει σπίτι για να βρει ένα άδειο σπίτι και τη σύζυγό του να λείπει.
Μετά το weeks του χωρισμού είχαν καταλήξει μόνο 18 μίλια μακριά – με εκείνη παγιδευμένη στο φρίκη κελάρι, και τον ίδιο να καταφεύγει στην τοπική εκκλησία.
Για πέντε ημέρες, κανείς δεν μπορούσε να είναι εκεί και να πάρει τα πτώματα και να τα βγάλει από τα αυτοκίνητα. Ήδη τα σκυλιά είχαν αρχίσει να τρώνε αυτά τα σώματα
Λιουντμίλα Βεσέλκο
Η Λιουντμίλα είπε για τη σκληρή στροφή της μοίρας: «Πήγα να τον βρω και πήγε να με βρει… Ήμασταν περίπου 300 μέτρα ο ένας από τον άλλο.
“Το επόμενος Την ημέρα, αφού κοιμήθηκε τη νύχτα στο κτίριο της εκκλησίας, πήγε στο Το σπίτι μας και το σπίτι ήταν κλειδωμένο. Και είδε ότι δεν υπήρχε αυτοκίνητο εκεί.
«Πήγε στους γείτονες για να μάθει τι μου είχε συμβεί. Του είπαν ότι είχα φύγει, “για να σε ψάξω”.
«Ήταν πολύ αναστατωμένος, είπε, “γιατί δεν την έκανες να μείνει;”. ”
Ο Λιουντμίλα δήλωσε στη Sun ότι ήταν βαθιά ενοχλημένος από το ειδήσεις αφού είδε το δρόμο προς την Katiuzhanka καλυμμένο με αυτοκίνητα γεμάτα πτώματα.
Σε μια τρομακτική αφήγηση, είπε: «Για πέντε ημέρες, οι Ρώσοι στην πραγματικότητα δεν επέτρεπαν… Κανείς δεν μπορούσε να είναι εκεί και να πάρει τα πτώματα και να τα βγάλει από τα αυτοκίνητα.
«Ήδη τα σκυλιά, ξέρετε, άρχισαν να τρώνε αυτά τα σώματα».
Μια συναισθηματική επανένωση
Όταν οι Ρώσοι άρχισαν τελικά να αφήνουν τους ανθρώπους να ελέγχουν τα αυτοκίνητα για τους αγαπημένους τους για να τους θάψουν, ο Ντμίτρι και ο φίλος του ξεκίνησαν μια ζοφερή αναζήτηση για τη Λιουντμίλα.
Έφτασαν στο σημείο ελέγχου όπου είχε μεταφερθεί και του είπαν να πάει στο ρωσικό αρχηγείο στην Katiuzhanka.
Ο ίδιος Ρώσος στρατιώτης που την πήγε στο κελάρι ήταν εκεί και του είπε ότι η σύζυγός του ήταν ελεύθερος σκοπευτής και ότι είχε προσαχθεί για ανάκριση.
Έπρεπε να τους πείσει ότι δεν ήταν απειλή και ότι είχαν απλώς σκοντάψει στα παλιά άδεια περιβλήματά του.
Αλλά τον ανάγκασαν να πάει σπίτι, να βρει τον κυνηγετικό εξοπλισμό του και να τον φέρει πίσω για να επιβεβαιώσει την ιστορία, μόνο που είχε πει στη Λιουντμίλα να το κρύψει.
Έπρεπε να γυρίσει πίσω και να τους παρακαλέσει να τον αφήσουν να την επισκεφθεί, ώστε να ρωτήσει πού τα είχε κρύψει όλα.
Και η αγωνιώδης διαδικασία αυτού του μπρος-πίσω επιδεινώθηκε μόνο από την απαγόρευση κυκλοφορίας στις 8 μ.μ., η οποία τον ανάγκασε να περιμένει ακόμη περισσότερο την πρώτη μέρα, αφού οι έρευνές του δεν βρήκαν τίποτα στο σπίτι τους.
Η Λιουντμίλα είπε ότι τους ρώτησε: «Απλά δείξτε με στη γυναίκα μου και θα μου πει πού το έκρυψε και τότε θα μπορέσω να της το φέρω και να σας το δείξω.
«Έτσι με έσυραν έξω από το κελάρι», εξήγησε.
«Έβγαλαν τα μάτια και μπορούσα να δω τον άντρα μου, πίσω από το τζάμι. Στεκόταν με τα δικά του, με τα χέρια ψηλά.
«Είπα μόνο τρεις λέξεις στον άντρα μου. Ήταν ένας αχυρώνας, ένα ξύλινο υπόστεγο και ένα ντουλάπι».
Ο Ντμίτρι έσπευσε πίσω στο σπίτι, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά εκείνη την ημέρα. Η απαγόρευση κυκλοφορίας ξεκίνησε ξανά.
Όταν τελικά μπόρεσε, την τρίτη ημέρα, να παρουσιάσει τα κυνηγετικά του όπλα στους Ρώσους – αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι ήταν απλώς ένα πολιτικό όπλο.
«Ο σύζυγός μου με αντάλλαξε με αυτό το όπλο και μου απέδειξε ναι, ότι δεν ήμουν ελεύθερος σκοπευτής.
«Απλά μου είπε, σε παρακαλώ, μείνε σιωπηλός. Μην πεις τίποτα».
Μετά από αρκετές ημέρες εξαντλητικού ψυχολογικού βασανιστηρίου – η Λιουντμίλα απελευθερώθηκε και αυτή και ο σύζυγός της επανενώθηκαν σωστά.
Πού βρίσκονται τώρα;
Ένα χρόνο μετά τη δοκιμασία της Λιουντμίλα, μετακόμισε στο Κίεβο με την οικογένεια της κόρης της, καθώς φοβόντουσαν την εισβολή της Λευκορωσίας στο χωριό τους
Σκληρές φωτογραφίες από εκείνη την εποχή δείχνουν τη γιαγιά, την κόρη της και τον εγγονό της στριμωγμένους σε ένα στρώμα στο διάδρομο του κτιρίου τους.
Και ένα στιγμιότυπο δείχνει τη γιαγιά να τον σπρώχνει σε ένα καρότσι περιτριγυρισμένο από καμένα κτίρια.
Εν μέσω «καθημερινών συναγερμών και βομβαρδισμών» στο Κίεβο, συντρίμμια έπεφταν γύρω τους και ήθελαν να είναι έτοιμοι για μια γρήγορη διαφυγή.
Τώρα, το ζευγάρι ζει σε διαφορετική χώρα, ακόμα κοντά στην κόρη τους που υπέφερε από προβλήματα υγείας μετά τη γέννηση του αγοριού της τον Ιούνιο του 2022.
Είπε στη Sun ότι πιστεύει ότι το άγχος στην οικογένειά τους συνέβαλε στην κακή υγεία της κόρης της.
Η Λιουντμίλα παλεύει με την ψυχική της υγεία δύο χρόνια μετά την εισβολή και έγινε εμφανώς στενοχωρημένη καθώς έλεγε την οδυνηρή ιστορία της.
Τώρα συνεργάζεται με το Μουσείο Πολιτικών Φωνών από το Ίδρυμα Rinat Akhmetov στο Κίεβο – έναν οργανισμό που δεσμεύεται να πει τις ιστορίες αυτών των Ουκρανώνεπηρεάστηκε από τον πόλεμο.
Σε μια ανατριχιαστική σκέψη για τον πόλεμο, είπε: «Είναι πραγματικά σημαντικό να μιλήσουμε γι ‘αυτό.
«Δεν πρέπει, δεν πρέπει να περάσουμε όλα αυτά τα τρομερά, οδυνηρά πράγματα. Δεν έχει απομείνει σχεδόν καμία οικογένεια που να μην έχει επηρεαστεί ή επηρεαστεί από αυτόν τον πόλεμο.
«Υπάρχει ένας πόλεμος σε εξέλιξη στην Ουκρανία, συμβαίνουν τρομερά πράγματα που ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει γι ‘αυτό.
«Πρέπει να κινήσουμε γη και ουρανό για να διασφαλίσουμε ότι κανείς άλλος δεν θα υποφέρει ποτέ από τον πόλεμο, ότι κανείς άλλος δεν θα δεχτεί εισβολή από κανέναν».
Άνδρες ανασύρουν το σώμα ενός νεκρού Ρώσου στρατιώτη από όπου θάφτηκε στον κήπο κάποιου, Ουκρανία, 2022[/caption]